تصمیمات سخت

در نتیجه، سطح استرس ما کاملاً افزایش یافته است. به جای اینکه هر چند وقت یکبار تحت استرس قرار بگیریم، وقتی با یک شکارچی خطرناک مواجه می شویم، پاسخ استرس ما اکنون بارها در روز فعال می شود. اگر باورش برایتان سخت است، فقط فکر کنید که در یک روز کاری عادی برای بسیاری از ما چه اتفاقی می افتد. ما با زنگ هشدار از خواب بیدار می شویم. با عجله به سمت دفتر بروید (از طریق رفت و آمدی که در آن افراد پر استرس دیگر احاطه شده‌ایم). گیر افتادن در ترافیک یا از دست دادن قطار؛ جلسات پر استرس داشته باشید؛ تصمیمات سخت بگیرید؛ تلاش برای رسیدن به یک ضرب الاجل؛ به موقع برای شام به خانه مسابقه دهید. تماشای یک فیلم هیجان انگیز یا اکشن یا عجله به سمت تعامل اجتماعی بعدی. دعوا با شریک ما؛ دیر به رختخواب رفتن. به جای اینکه هر بار که با موقعیت‌های واقعی مرگ یا زندگی روبرو می‌شویم، واکنش مبارزه یا فرار ما هر بار که نظر آزاردهنده‌ای از رئیس‌مان دریافت می‌کنیم، هر بار که کسی در زیرزمین از کنار ما رد می‌شود، یا سینک پر از سینک را می‌یابیم، شلیک می‌شود. بشقاب های کثیف حتی برخی رفتارهای کمی آزاردهنده از جانب فرزندمان می تواند برای ما کافی باشد. آن پاسخ استرسی که به طرز درخشانی پرورش یافته بود که زندگی ما را به مدت 2.5 میلیون سال نجات داد، اکنون به آرامی شیوه زندگی ما و در بسیاری از موارد ذهن و بدن ما را نیز دچار فرسایش می کند. با افزایش سن هر یک از ما، آنچه در نظر گرفته شده بود یک واکنش موقت و اضطراری به محرک های استرس زا باشد، به ویژگی مزمن زندگی ما تبدیل می شود - همانطور که مهار آن سیستم های بیولوژیکی که قبلاً ذکر شد. دیر یا زود (و به طور فزاینده‌ای زودتر)، همه ما دچار چیزی می‌شویم که به عنوان استرس پس‌زمینه مزمن شناخته می‌شود، جایی که استرس‌های مداوم در طول زندگی ما را دنبال می‌کنند، که نشان داده شده است پیامدهای فیزیولوژیکی و روانی عمیقی دارد. سازمان بهداشت جهانی استرس را «اپیدمی سلامت قرن بیست و یکم» نامیده است. پاسخ استرس بیش از حد فعال ما به جای اینکه ابزار اصلی بقای ما باشد، به آرامی اما مطمئنا ما را فرسوده می کند. و به ندرت پاسخی که فقط برای مواقع اضطراری در نظر گرفته شده است به عنوان یک حالت پیش فرض مداوم ایده خوبی است. همانطور که در این کتاب خواهید دید، این واکنش بیش فعال بر ایمنی، تولید مثل، پیری، هضم غذا، وزن، میل جنسی، ارتباطات، روابط، بهره‌وری، خلاقیت و تقریباً بر هر بخش دیگر از زندگی ما تأثیر می‌گذارد. در حالی که ما سعی می کنیم با تمرکز بر ظاهر خود - رفتن به باشگاه، رژیم گرفتن، استفاده از کرم های گران قیمت صورت - آن را جبران کنیم، واقعیت درونی بسیار متفاوت است.